Ruhun izleri-Serap Bingöl

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Öldüğümüzde Toprağa Can Veriyoruz, İsmimiz Anıldıkça Ruhumuz Da Can Bulur

Hayat, biyolojik bir süreçtir; bir başlangıcı ve bir sonu vardır. Bedenlerimiz, zaman içinde yaşlanır ve bir gün toprağa karışır. Bu, doğanın evrimsel döngüsünün bir parçasıdır. Fiziksel varlığımız, organik bileşenlerine ayrılarak çevremizdeki diğer canlılara ve doğaya geri döner. Bu biyolojik dönüşüm, doğanın devamlılığını sağlayan bir mekanizmadır.

Ancak, biyolojik ölümün ötesinde bir gerçeklik de vardır: Toplum ve bireyler arasındaki bağlar, bir insanın izlediği yolun, söylediği sözlerin ve yaptığı eylemlerin birer iz bırakması. Bu, ölümle birlikte kaybolmayan bir “etki” yaratır. İnsanlar, kendilerinden sonra geriye kalan bu izlerle yaşamaya devam ederler. Gerçekten de bir kişinin hayatı, yalnızca kendi biyolojik varlığıyla sınırlı değildir.

Birçok bilimsel çalışma, bireylerin yaşamda bıraktığı izlerin, toplumsal hafızada ne kadar uzun süre yer edindiğini ve bu izlerin zamanla nasıl yayıldığını inceler. Yaptığı olumlu eylemlerle veya toplumsal katkılarıyla tanınan bir kişinin adı, daha sonraki nesiller tarafından anıldıkça, o kişinin “varlığı” devam eder. Biyolojik olarak ölü olsa da, bu izler onun varlığını toplumda ve kültürel hafızada yaşatır.

Bir insanın yaptığı iyilikler, söyledikleri ve topluma katkıları, ölümden sonra da yankılarını bulur. Zamanla bu etkiler, insanın bir başkası üzerinde yarattığı farkındalık ile çoğalır. Bu, ölümün ötesinde bir varoluş şeklidir; bireyin düşüncelerinin, fikirlerinin ve davranışlarının bir şekilde sonsuza dek yaşamaya devam etmesidir.

Ve sonra,
Beden toprağa karışır,
İsim bir rüzgâra takılır,
Ama gönüllerde açan bir çiçek olursun.
Çünkü,
Öldüğümüzde toprağa can veririz,
Anıldığımızda ruhumuz da can bulur.